13 en 14 juli in Lom

13 en 14 juli 2019

We staan lekker op de camping in Lom. Genieten van het mooie weer. We moeten zelfs ‘schuilen’ voor de prikkende zon.

Vannacht werd het niet echt helemaal donker. Om half twaalf dachten we dat het pas 10 uur was, zo veel licht was er nog. Gelukkig hebben we geen ramen in de bus, en was het daar wel donker en konden we lekker slapen.

We hebben weer een lekker broodje (Kanelsnurrer) gegeten en wat gedronken bij de Bakeriet i Lom. Van deze bakker heb ik de vorige keer een boek (in het Noors) gekocht en heb er al vaak wat uit gebakken. Toen kreeg ik een katoenen tas mee. Nu weer die tas meegenomen en het jonge personeel van de winkel hadden die nog nooit gezien. Even later kwam de bakker zelf aan onze tafel en die zag de tas en was verbaasd. Leuk met hem gesproken. Toen we wat verder spraken herinnerde hij zich ons omdat hij toen vroeg of we ook een mosterdmachine konden maken. Hij was het kaartje van Jan kwijt. Vandaag gaan we er weer heen, want hij beloofde dat hij kardemom voor me mee zou nemen. Het lijkt wel dat de kardemom die ik thuis gebruik niet zo sterk is. We zullen het zien.

Daarna zijn we aan de wandel gegaan door het openluchtmuseum. Lekker in de bossen, dus schaduwrijk. De geur van het bos was heerlijk. Er lag een oud irrigatie systeem van uitgeholde boomstammen die achter elkaar lagen. Heel ingenieus. Troela vond het lekker water. Het was hartstikke koud!

Over de waterval was een staalkabel gespannen en daar kon je over naar beneden glijden met een apparaatje als een sleetje met twee wielen. Je hangt er aan in een veiligheidsharnas. Als je niet oplette kreeg je natte voeten, zo laag ging het over het bruisende water.

’s Avonds lekker gaan eten in een Italiaans restaurant. Het was erg lekker. We zagen pizza’s van wel 60 cm. doorsnede. De kleintjes waren ‘maar’ 40 cm. Wij hadden wat anders gekozen. Jan een gerecht met gebakken kip stukjes, ik een Griekse vleesschotel. Heerlijk was het.

Op de camping staat een stenen geitje en daar staat Troela lekker naast.

Eenmaal weer op de camping hebben we nog wat zitten treuzelen en toen toch maar ‘met de lichte’ naar bed. Weer goed geslapen.

Zondag morgen lekker ontbeten met het brood van de bakker. Daarna wat opgeruimd en rond deze tijd is er internet verbinding op de camping dus kunnen we nu lekker ons gang gaan. ’s Morgens en ’s avonds is er té veel volk dat wil internetten en dan werkt het niet.

Gaan straks naar de bakker en de Staafkerk.

Naar de camping in Lom

12 juli 2019

Noorwegen is het land van de tunnels. Tunnels wel 80 gehad. De langste was 4,1 km. De kortste 70 meter.

Onderweg zagen we dat op de oudere huizen ze een kei op de plaat bovenop de schoorsteen hebben gelegd tegen het wegwaaien.

Wat was het een mooie rit. We zijn nu in de tegenovergestelde richting gegaan als 4 jaar geleden. Dit keer met prachtig zonnig weer en we herkenden heel veel plaatsen. We moesten een berg op met heel veel haarspeldbochten. We reden achter een vrachtwagen combinatie met aanhanger en voor hém wachtten heel veel auto’s die van de andere kant naar beneden kwamen. Dus daar profiteerden we lekker van mee. Regelmatig week hij uit zodat de achterliggende wagens er langs konden hoewel hij stevig doorreed hoor. Wij bleven achter hem tot we weer bij Vik aan de fjord aankwamen. Het hoogste punt van deze reis was 1001 meter boven zeespiegel. De eerste loslopende schapen zagen we ook hier. Later hebben we er nog veel meer gezien en die trekken zich niks aan van grote of kleine auto’s. Ze blijven gewoon op de weg liggen herkauwen.

Aan het einde van deze “bergtocht” moesten we met een pont overvaren. Van Vangsnes naar Hella. We moesten even wachten maar hij kwam toch sneller dan gedacht. Leuke tocht van ca. 20 minuten. In de winkel bij de pont een paar broodjes met een tube kaviaar-pasta gekocht. Lekker gesmuld. Vlak daarna waren ze nog steeds aan de weg aan het werken. 4 jaar geleden hebben we ook al foto’s gemaakt van een tunnel in aanbouw en die is nog steeds niet klaar…….

Daarna reden we route 55 richting Lom op. Het water in de laatste fjorden en meren was groenig en niet mooi blauw. Wel helder. Een vreemd gezicht, maar dat zal wel aan de mineralen in de grond/rotsen liggen. Iets dergelijks zie je ook in Salzburg.

Troela heeft een wasbeurt gehad in een fjord omdat ze zooo smerig was van onder de bus door lopen. De onderkant hiervan is nu ook schoon!

Die route 55 is PRACHTIG. In eerste instantie is het mooi groen en niet té stijl, maar al gauw werd het klimmen geblazen. Maximale hoogte was 1424 meter boven zeespiegel. Met een vaartje van 25 à 30 km/u knalden we naar boven. Het is de hoogst gelegen bergpas in Noord-Europa. De vorige keer reden we door muren van 2 meter hoge sneeuw. Ongeveer dezelfde tijd als nu, maar die waren er nu niet. Wel een beetje (roze!) sneeuw maar niet noemenswaardig. De stokken die aangeven hoe hoog de sneeuw komt/staat en waar de weg is, staan er nog wel.

Er reed een idioot voor ons. Hij reed kilometers lang vrij links op de weg. Zeker 10 auto hebben de schrik van hun leven gehad. Ze moesten de berm in om hem te ontwijken. Vele kilometers later zette hij de auto aan de kant. Het was een Zweeds kenteken waar een Chinees paar in zat. Waarschijnlijk zat hij behoorlijk te slapen of iets anders te doen. Regelmatig schrok hij kennelijk want dan reed hij weer netjes rechts. Levensgevaarlijk! Wij reden vlak achter hem en hebben grote afstand gehouden voor het geval er iets mis zou gaan. Het houdt ons nu nog steeds bezig, laat staan de mensen die hem tegemoet kwamen.

We zijn nu op de camping in Lom waar we 4 jaar geleden ook een aantal dagen gestaan hebben. Hij is opgeknapt, hoewel hij toen al fijn was. Hier in Lom is een bakker die met een houtoven de lekkerste dingen maakt. Ik verheug me er al op.

Het weer is prachtig. De zon schijnt. Het is lekker qua temperatuur. Wat wil een mens nog meer.

We zijn aan boord

11 juli 2019

Na het inschepen hebben we onze hut opgezocht. Erg comfortabel. Twee bedden naast elkaar met een paadje ertussen. Geen herrie of trillingen van de motoren. Heel rustig en daar waren we dus erg blij mee. Het mocht wat kosten, maar dan heb je ook wat. Het heet een Standaard hut bij de Fjordline.com en we sliepen boven de pianobar, maar die hebben we niet gehoord. Of die wel niet gebruikt is, weten we niet.

Troela bleef in de auto en die konden we om half twaalf en/of om 6 uur ’s morgens op dek 10 uitlaten in een zandbak.

Daarna het schip verkend. Prachtige uitzichten, zie de foto’s. Er was een groot helideck aan boord waardoor we een goed uitzicht hadden rondom. Eenmaal op volle zee zijn we in de hut lekker gaan relaxen en tegen twaalven nog even naar deck 7 gegaan. Daar werd leuke 60/70 jaren muziek life gespeeld. Nog wat gedronken en daarna gaan slapen.

Om half 6 werden we gewekt door de omroeper die zei dat diegenen die in Stavanger van boord af gaan, zich klaar moesten gaan maken. Wij dus uit-wakker. Ook maar opgestaan, hoewel we pas om 10 uur van de hut af moesten. Troela laten plassen en weer terug in de auto.
Daarna lekker gedoucht (dat hadden we al een paar dagen niet gedaan….) en gaan ontbijten. Dit was een buffet met heeeeeeeel veeeeeeeel lekkers. Ook hier zie de foto.

Inmiddels was het 08:15 uur en moesten we de tijd tot 12:30 nog door zien te komen. Eerst nog maar een dutje gedaan, maar dat was niet van lange duur want er werd weer wat omgeroepen. Oh ja, we moesten de hut om 10 uur verlaten. Dus spullen inpakken en naar de auto brengen. De deuren naar de autodecks zouden een half uurtje open zijn. Jan stond ondertussen buiten te kijken hoe het schip tussen de eilanden doorvoer. Dat zijn er heel wat. Kijk maar eens op een kaart waar Bergen ligt, dan kun je zien dat dit tamelijk ver het binnenland in is.

Daarna maar de foto’s gaan klaar maken voor de blog. Helaas, pindakaas, op een gegeven moment was de accu van de laptop leeg en konden we niet verder. De foto’s omzetten naar een kleiner formaat (webformaat) is heel veel werk. Maar anders kost het té veel Mb’s om ze te plaatsen.
Dan maar lekker kletsen met een jong Frans stel die voor 4 maanden gaat kajakken in Noorwegen. Ze waren net klaar met hun studie en voor ze aan het echte leven begonnen, wilden ze dit eerst doen.

We zijn mooi op tijd aangekomen. Van boord gegaan en de eerst beste gelegenheid gezocht om te stoppen. Troela laten plassen en rennen. Wat heeft ze het goed gedaan. Jan nam de gelegenheid waar om oliepijl na te kijken en bij te vullen. Daarna op weg naar een authentiek plaatje Ulvik. Wij hebben er niets kunnen ontdekken aan authenticiteit. We staan hier wel in het plaatsje naast de kerk om te overnachten.

Het weer is lekker. Het is nu bijna acht uur en we zitten in ons T-shirt buiten. De zon scheen veel vandaag en volgens ‘kenners’ blijft het zeker 10 dagen droog. We zullen het zien en beleven.

Tunnels wel 30 gehad vandaag. De langste was 4,1 km.

Op weg naar de veerboot

10 juli 2019 Reis naar Noorwegen

Er rijden hier nog wonderlijke voertuigen rond. Gisteren zagen we een Piaggio (zo’n kleine Italiaanse driewieler) met een caravannetje erachter. Net kwam ons een Fiatje 500 (een oudje, een Bambino) tegemoet met ook een piepkleine caravan erachter. Leuk hoor!

Ook in DK last van files. In Aalborg zeker een kwartier gedaan om over een rug te komen. Gelukkig zijn we met vakantie en hebben geen haast. De rechterbaan van de brug is afgesloten en er komen hier veel wegen samen. Het blijkt dat de helft van de brug afgesloten is voor onderhoud. En we gaan weer verder. Toch een oponthoud van een half uur.

We zijn ruim op tijd en hebben lekker koffie gedronken en een hapje gegeten bij McDonalds in Hjørring. Vlak bij waar we inschepen naar Bergen.

Eenmaal aangekomen in Hirtshals moesten we even in de rij staan vooraleer de hekken open gingen. Daarna ruim een uur wachten tot de boot arriveert en we ook aan boord kunnen.

Onderweg leuke achtergrond foto’s gemaakt voor het album straks.

Aan boord op volle zee kan ik niet internetten, dus ik stuur nu vast het verhaal. De foto’s moet je dan tegoed houden.

9 juli 2019 Reis naar Noorwegen

Het was koud vannacht. Een kruik in bed en de quilt over mij heen. Trouwens slecht geslapen van de pijn in mijn schouder. Jan is ook veel wakker geweest omdat hij nogal droomde en ik lag te draaien.

Lekker ontbeten en vertrokken richting Denemarken. We gaan vandaag naar een bekend adres van onze vorige reis om een typisch Deens broodje te eten. Een “Stjerneskud”. Een snee brood met een gebakken visje, veel garnalen, mayonaise en groenvoer. Zoooo lekker. In Hvide Sande een plaatsje aan de westkust van Denemarken. De weg gaat tussen het water door. Links de zee en rechts de Ringkøbing fjord.

Wat was het weer lekker en veel! Nog eens goed gekeken. Een sneetje warme getoast casino met boter. Daarop een stuk gekookte platvis. Een gebakken scholletje erop. Veel heerlijke Deense mayonaise. Wel een half pond Noorse garnalen. Een volle eetlepel rode kaviaar (of wat daar voor door moet gaan). Schijf citroen, twee schijven tomaat en twee schijven komkommer plus nog een blaadje sla. Ik kon het maar net op. Heb het brood niet gegeten. Troela blij, zij kreeg een stukje brood.

Hier ook een plastic kaasschaaf gescored. Daar zou de kaas niet aan blijven plakken, zeggen vriendinnen van me.

Nu op weg naar Holstebro voor de overnachting. Dan zijn het nog 210 km naar de boot die ons naar Bergen in Noorwegen brengt.

Inmiddels zijn we al een aantal uren hier in Holstebro en relaxen lekker. Foto’s gesorteerd, gebreid aan een sjaaltje, Jan een dutje gedaan in het zonnetje.

Uit de wind in de zon is het lekker. Het is nu bijna 9 uur ’s avonds en nu wordt het toch wel wat fris. Hoewel de zon nog volop schijnt.

Morgen het laatste stukje naar de boot om naar Bergen te varen.
Tot dan!

Einde van de reis, maar niet het einde van ons verhaal

Het is alweer een week geleden zowat dat we wat te melden hadden. Natuurlijk is er wel wat te vertellen geweest, maar daarvoor ontbrak het ons de tijd.

Nu laten we jullie weten dat we weer goed thuis aangekomen zijn.

Op de vlucht van St. Louis naar Reykjavik hebben we het Noorderlicht mogen zien. Heel indrukwekkend. Lastig om er vanuit een vliegtuig een foto van te maken maar als je goed kijkt, kun je het zien.

Na twee lange reizen, 6,5 uur en 3 uur, hadden we toch wel heel veel honger want we hadden alleen een goed Amerikaans ontbijt gehad voor we vertrokken en een broodje in het vliegtuig. Al om 10:30 uur zaten we dus aan een hamburger op Schiphol! Maar wij waren al zowat 24 uur op de been en die laatste maaltijd was dan ook heel lang geleden.

Daarna met de trein naar Den Bosch en Drik, mijn zwager, heeft ons daar opgehaald en weer thuis afgezet.

Moe maar voldaan, wat heet moe, ik was kapot! een dutje gedaan van anderhalf uur om toch weer vanavond op een 'normale' tijd naar bed te kunnen. Nadat ik wakker werd, liep ik rond als een zombie, alsof ik, ik weet niet wat gedronken had. Dus écht slaapdronken.

De rest van onze belevenissen volgen zo gauw mogelijk.

Het is weer heel fijn weer thuis te zijn. Troela is opgehaald en die was ook weer heel blij ons te zien.

Bezoek aan de Sun Studio

En weer een nieuwe dag. Het begon al goed. Mooi weer. KOUD het is maar 1°C. Maar met een blauwe lucht en weinig wind.

Het hotel was niet zo goed als gisteren maar we hebben lekker geslapen.

Na het ontbijt naar de Sun Studio geweest voor een rondleiding. Deze studio was opgericht door Sam Phillips om Rythm and Blues muziek op te nemen en vast te leggen op grammofoon platen. Alle nieuwe platen werden gedraaid door het lokale radiostation. Zo is Elvis ontdekt met zijn “That’s All Right Mama”. Met hem is het ook de bakermat geweest voor Rock & Roll. Het Million Dollar Quartet was Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Elvis Presley en Johnny Cash. De rest van de info vind je bij Mr. Google. Het was toch wel iets bijzonders om daar te staan waar deze grootheden hun platen opnamen. We mochten zelfs aan de originele microfoon komen, maar niet likken!

We vertrekken weer rinchting “huis” met de voorkeur om zo gauw mogelijk van de snelweg te geraken. Zo zie je nog eens wat. Bijvoorbeeld de katoen oogst. Grote balen katoen zo ver het oog rijkt.

Hier rijden de treinen met twee etages 40 foot containers. En heel lang zijn ze.

Tanken is hier wel leuk, als het lukt. Een prijs van gemiddeld $2.45 per gallon . Omgerekend is dat € 2,20 voor 4.2 liter. Dat is dan € 0,55 per liter!!!

Op weg naar huis reden we nog steeds “snelwegen vermijdend”, maar op een gegeven moment kwamen we op een, naar ons idee wél snelweg, en moesten we ruim 200 km.!!! doorrijden. Dit was route 67. Niet de beroemde 66. Wat een afstanden. Inmiddels is het al om 17:20 donker geworden. Wat vroeger dan in Nederland schat ik.

Om 19:00 uur weer op honk. Dat waren een paar mooie dagen.

Bezoek aan Graceland

Na een lekker Amerikaans ontbijt met pancakes, crispy bacon, scrambled eggs, koffie, thee etc. weer op weg. Nog een goede twee uur en we zijn op Graceland. Het schijnt een heel groot complex te zijn. 

Ook hier zien we onderweg weer  bomen in het water staan. En niet zo’n beetje ook. 

We rijden off-highway maar mogen wel 70 miles/hour rijden. Meestal is dat veel langzamer. Tot nu was het maximum 55 mijl/uur.

Het is hier een Walhalla voor truckers. Die wagens zijn enorm en overweldigend. Er staan er ook heel veel te koop langs de weg.

Wat ook opvalt is dat de auto’s uit Tennessee geen  kentekenplaat aan de voorkant hebben. Een vreemde gewaarwording. We zagen ook een auto met geen kenteken achter. Of dat de bedoeling was? Geen idee. 

Het aantal kerken van heel veel verschillende denominaties is niet te tellen. In the middle of  nowhere staan ze naast elkaar en geen huis in de omgeving te zien. Ze zien er allemaal heel verzorgd uit in tegenstelling tot de paar huizen die er wel staan.

Rond het middaguur arriveerden we op Graceland. Het blijkt een soort van Efteling te zijn maar dan met thema: ELVIS PRESLEY. Ook veel duurder. Om alles te mogen zien betaalden we als senior $56,10

De entree, $53,20 wordt zonder de taks vermeld en dan krijg je toch nog een verrassing van een paar dollars meer. Trouwens dat is overal met alles het geval. Eerst gingen we naar een introductie film en daarna met de bus naar het huis van Elvis. Daar kun je heel veel zien en was best indrukwekkend hoe een jonge van arme ouders zich zo heeft kunnen opwerken. De hele familie woonde in het huis met de bijgebouwen op Graceland. Elvis kocht dit omdat hij er altijd van gedroomd had om een huis voor zijn ouders te kunnen kopen. Het is nu eigenlijk een heel museum waar af en toe zijn dochter met familie nog wel eens verblijft. Aan de andere kant van de weg is het complex met 7 hallen waar alle spullen van Elvis tentoongesteld zijn. Zoals wanden vol gouden platen; zijn kostuums die hij bij zijn voorstellingen droeg;  zijn hele wagenpark inclusief de Harleys die hij had; HD golfkar; boten; vliegtuigen; alles uit zijn diensttijd in Duitsland en uit zijn jeugd. Daarnaast waren er evenzoveel gebouwen met merchandising. Je kon het zo gek niet bedenken of het was er. Daar kan de Efteling nog wat van leren. Al met al een hele gebeurtenis om dit te kunnen ervaren. Heel indrukwekkend.

Het was er helemaal niet druk. We parkeerden in de eerste rij omdat er net iemand weg gegaan was, maar als er drie (lange) rijen stonden was het veel. Dus qua tijd van het jaar een goed moment om  te gaan. Tegen de avond zijn we, moe maar voldaan zoals dat heet, weer weggegaan. 

Daarna zijn we op advies van de dochter van Mark en Eliane, Stephanie, bij een onooglijk restaurantje gaan eten. Een bbq restaurant. Het heet Cozy Corner. Niet écht gezellig maar wel heel erg lekker. Memphis is bekend voor bbq restaurants. Dit was een goede keuze. Niet alleen heel lekker maar ook niet duur. $30 voor ons tweeën. Incl. Drankjes en fooi. Met behulp van degene die de bestelling opnam, hebben we ons hotel gevonden en daar zijn we nu. 

Al met al een mooie dag. Goed weer maar erg fris.