12 juli 2019

Noorwegen is het land van de tunnels. Tunnels wel 80 gehad. De langste was 4,1 km. De kortste 70 meter.

Onderweg zagen we dat op de oudere huizen ze een kei op de plaat bovenop de schoorsteen hebben gelegd tegen het wegwaaien.

Wat was het een mooie rit. We zijn nu in de tegenovergestelde richting gegaan als 4 jaar geleden. Dit keer met prachtig zonnig weer en we herkenden heel veel plaatsen. We moesten een berg op met heel veel haarspeldbochten. We reden achter een vrachtwagen combinatie met aanhanger en voor hém wachtten heel veel auto’s die van de andere kant naar beneden kwamen. Dus daar profiteerden we lekker van mee. Regelmatig week hij uit zodat de achterliggende wagens er langs konden hoewel hij stevig doorreed hoor. Wij bleven achter hem tot we weer bij Vik aan de fjord aankwamen. Het hoogste punt van deze reis was 1001 meter boven zeespiegel. De eerste loslopende schapen zagen we ook hier. Later hebben we er nog veel meer gezien en die trekken zich niks aan van grote of kleine auto’s. Ze blijven gewoon op de weg liggen herkauwen.

Aan het einde van deze “bergtocht” moesten we met een pont overvaren. Van Vangsnes naar Hella. We moesten even wachten maar hij kwam toch sneller dan gedacht. Leuke tocht van ca. 20 minuten. In de winkel bij de pont een paar broodjes met een tube kaviaar-pasta gekocht. Lekker gesmuld. Vlak daarna waren ze nog steeds aan de weg aan het werken. 4 jaar geleden hebben we ook al foto’s gemaakt van een tunnel in aanbouw en die is nog steeds niet klaar…….

Daarna reden we route 55 richting Lom op. Het water in de laatste fjorden en meren was groenig en niet mooi blauw. Wel helder. Een vreemd gezicht, maar dat zal wel aan de mineralen in de grond/rotsen liggen. Iets dergelijks zie je ook in Salzburg.

Troela heeft een wasbeurt gehad in een fjord omdat ze zooo smerig was van onder de bus door lopen. De onderkant hiervan is nu ook schoon!

Die route 55 is PRACHTIG. In eerste instantie is het mooi groen en niet té stijl, maar al gauw werd het klimmen geblazen. Maximale hoogte was 1424 meter boven zeespiegel. Met een vaartje van 25 à 30 km/u knalden we naar boven. Het is de hoogst gelegen bergpas in Noord-Europa. De vorige keer reden we door muren van 2 meter hoge sneeuw. Ongeveer dezelfde tijd als nu, maar die waren er nu niet. Wel een beetje (roze!) sneeuw maar niet noemenswaardig. De stokken die aangeven hoe hoog de sneeuw komt/staat en waar de weg is, staan er nog wel.

Er reed een idioot voor ons. Hij reed kilometers lang vrij links op de weg. Zeker 10 auto hebben de schrik van hun leven gehad. Ze moesten de berm in om hem te ontwijken. Vele kilometers later zette hij de auto aan de kant. Het was een Zweeds kenteken waar een Chinees paar in zat. Waarschijnlijk zat hij behoorlijk te slapen of iets anders te doen. Regelmatig schrok hij kennelijk want dan reed hij weer netjes rechts. Levensgevaarlijk! Wij reden vlak achter hem en hebben grote afstand gehouden voor het geval er iets mis zou gaan. Het houdt ons nu nog steeds bezig, laat staan de mensen die hem tegemoet kwamen.

We zijn nu op de camping in Lom waar we 4 jaar geleden ook een aantal dagen gestaan hebben. Hij is opgeknapt, hoewel hij toen al fijn was. Hier in Lom is een bakker die met een houtoven de lekkerste dingen maakt. Ik verheug me er al op.

Het weer is prachtig. De zon schijnt. Het is lekker qua temperatuur. Wat wil een mens nog meer.