Ik heb in Lom nog twee foto’s gemaakt van de staafkerk. Een keer in de avond en een keer in de ochtend. Een wereld van verschil in kleur.

“Als de engelen reizen, schijnt de zon”, is een goed Duits spreekwoord. En de zon schijnt! Hoewel het nu tegelijkertijd ook regent. Het is dus “kermis in de hel”. Onderweg een paar buitjes, maar wel hele donkere wolken. Zonnebril op, zonnebril af.

Vlak bij Lillehammer was er een tunnel van 3.9 kms. De tweede langste tot nu toe. We rijden nu richting Hammar. Hier in de buurt heeft Kees Verkerk, onze schaatsgrootmeester uit de 60-jaren een camping. We zoeken hem niet op maar gaan ergens onderweg een plekje zoeken om lekker te overnachten.

We wilden de snelwegen vermijden, maar op de een of andere manier komen we toch weer steeds op de autoweg E6 terecht. Is maar een 2baans weg, maar wel veel verkeer. Wij houden meer van de rustige wegen. We hebben geen haast. Vanaf de zijweg zagen we wel de tunnel die bij de ‘snelweg’ hoorde, maar niet voor ons!

Na Hammar een plekje ge vonden bij de kerk van Vang. Het was me er een drukte van belang want er lag een hele grote begraafplaats bij en de graven werden er heel goed verzorgd. Het regende een beetje wel en een beetje niet. Toch maar in de bus bleven zitten tot we naar bed gingen. Goed geslapen.

Onderweg hebben we bij een stop wat mos geplukt voor mooie kerststukjes. Het lijkt op IJslands mos maar dan net even anders. Ook nog 2 dennenboompjes uitgegraven. Er staan twee foto’s met een dennenboompje . Ze lijken op elkaar maar zijn toch net even anders.

Na een poos in Zweden aangekomen. En daar reden we op Route 66. Ook hier een mooie route maar toch heel anders dan die in de VS. Grote omleidingen vanwege uitbreiding van het vliegveld in de buurt. Daarom moesten we ook over gravelwegen. Onze eerste onverharde weg in Zweden en er zullen er nog gerust meer komen. Het is opvallend dat de nieuwere wegen rode asfalt hebben. Net als de huizen die hier vaak rood zijn.

Ook nu staan we weer bij een kerk. Eerst zochten we een plekje aan het meer maar de wind was veel te hard dus zijn we weer het binnenland ingeslagen. Bij de kerk is ook een kleine supermarkt en daar heb ik wat boodschappen gedaan. Voor Troela een varkensoor gekocht. Dat was smullen. Daarna lag ze als de prinses op de erwt op mijn stoel met kussen en wel.

Op een gegeven moment kwamen we de eerste “loppis” tegen. Een soort kringloopwinkel. Die zie je hier veel. Twee kruskavels, 4 linnen theedoeken, een linnen tafelkleedje en een lange lepel voor in de bus om de gin&tonic door te roeren. Een leuke spraakzame vrouw die het geen probleem vond dat we met Euro’s betaalden. Zij ging ook nog reizen dus dat kwam goed uit.

We vroegen haar waarom het zo druk was in het plaatsje ervoor. Dat was vanwege een dansfestival dat 5 dagen duurt. Er waren namelijk heel veel van die oude Amerikaanse grote auto’s.

Een verkeerslicht in the middle of nowhere. Om over een smalle brug te kunnen.

Voor de mensen met zorgen onder ons, heb ik de foto geplaatst met de ‘silver lining on the cloud’. (Elke wolk heeft een zilveren randje)

Zo dit is het weer. Tot de volgende keer.