Reis naar Noorwegen juli 2019

Einde van een hele mooie reis

Woensdag 31 juli 2019

Ik schrijf dit nu op 7 augustus 2019

We zijn al weer een weekje thuis.

Het was een prachtige reis. Veel gezien en vooral genoten. Het weer was fantastisch.

Nadat we naar het Museumdorf in Cloppenburg geweest waren zijn we richting Nederland gegaan. Eerst nog in Haren/Ems overnacht op dezelfde plaats als op de heenreis, en daarna naar Emmen naar het AGA Museum. Daar het boek van Christine Kloeke afgegeven en gedoneerd. Een klein misverstand, ik dacht dat ze het al hadden en wilde het ruilen. Het boek dat ik meebracht had een inscriptie voor het museum. Zelf had ik er ook een gekocht dus was het geen probleem.
Dan ‘snel’ naar huis. Over de autosnelwegen. In de loop van de middag waren we thuis en zijn daarna nog gezellig bij de Wok in Loon op Zand gaan eten.


Het was dus een hele mooie leuke reis.


Tot een volgende keer weer.


Jan en Fini

Een paar dagen niets van ons gehoord, dan nu een langer verhaal

25, 26, 27, 28 en 29 juli 2019

Al lang niets geschreven maar dat wil niet zeggen dat er niets gebeurd is.

Van de boot naar Rostock zijn we naar de overnachtingsplaats bij een brouwerij in Waren gereden. Onderweg kwamen we regelmatig van die ouderwetse kinderkop-wegen tegen. Kopfpflastersteine zoals ze die daar noemen. De eerste al in Rostock zelf. Men was de wegen aan het verbeteren
.. En op een gegeven moment konden we niet meer voor- of achteruit en moesten dan maar over het fietspad. Dat paste gelukkig net. Daarna gewoon doorgereden.

In Waren bij de brouwerij kwamen we tamelijk laat aan. Daar troffen we aardige mensen die ons meteen op een glaasje wijn trakteerden. Daarom ook nog later pas gegeten. Meestal staan we moederziel alleen op zo’n gratis camper adres, maar deze keer dus niet. Zij waren ook met LandvergnĂŒgen onderweg. De eerste keer op pad met hun pas aangekochte caravan. We stonden vlak langs het grootste meer van Duitsland: de MĂŒritz See.

De volgende dag waren we rond 12 uur bij Ria en Norbert (een nicht van me, een dochter van tante Riet) in Prenzlau. We hadden tevoren gevraagd of ze thuis waren en we werden allerhartelijkst ontvangen. Het was er ook bloedheet en Ria stelde voor om in huis te slapen, hetgeen we graag accepteerden, maar ’s avonds was het in de bus koeler dan in huis. Die koelde sneller af! Dus daar lekker geslapen. Dan lig je toch in je eigen bed. De volgende ochtend lekker ontbeten met frische Brötchen Ă  la Norbert. Niet te weinig!

Knoflookworst was er niet. De slager was net met vakantie. Wel hebben we een paar kniekousen voor Drik meegekregen die Ria al lang geleden gebreid had.

Die dag zijn we lekker wat gaan rondrijden door de mooie straten en buurten en ook langs een watermolen met een kloosterruĂŻne. Daar hebben we lekker door het bos gewanded. Ook kwamen we door Boitzenburg waar we al eerder waren dus niet gestopt. Daarna door Templin, de stad waar Angela Merkel vandaan komt. We hebben bij een meertje bij een visser lekker gegeten. Drik kent dat wel van een fietstocht!

Daarna bij mijn andere nicht, Elke, op de koffie met gebak. Toen naar huis. Laat een boterham gegeten en weer in de bus geslapen. “Visite en vis blijven maar 3 dagen fris” en daarom de volgende dag weer verder.

We hadden al weer een tijd gereden en op zoek naar een overnachtingsplaats. We dachten een leuke gevonden te hebben, maar wat een STANK! Het was een bio bedrijf maar ook met een open varkensstal. Niet te harden! Er was geen enkel plekje waar je het niet rook dus snel weer weg. De rest van de dag hadden we die stank nog in ons neus. Het volgende adres beviel ons beter. Weer eens bij een brouwerij die ook een goed restaurant hadden. Jan bestelde daar zijn lievelingsgerecht, spareribs, en ik een entrecote die tot in de perfectie gebakken was. Goede plek dus. Brouwerij Vielanker.

Weer verder langs ’s heren wege en veel kunnen bekijken. Maar het werd toch wat laat. Dus dan maar even via de snelweg. Ik had de indruk dat we zigzag door het land reden en we kwamen maar niet dichter bij. In Cloppenburg is een Museum Dorf waar we naar toe wilde, maar het was toch wat laat, dus dan maar de volgende dag. We verbleven die avond op een goede plek net noordelijk van Cloppenburg (Peek hebben we niet gevonden
..) We zaten wel in een zogenaamd “Funkloch”. Geen internet. Ook niet zo erg.

Vandaag zijn we dan naar het Museum Dorf geweest. Een openlucht museum dat heel interessant was. Toch een uur of 4 daar rond gelopen. Mooi weer. Lekker windje, in de schaduw was het best uit te houden. Daarna weer op weg naar de Duits-Nederlandse grens. We staan nu op hetzelfde adres als onze eerste nacht. Vlak bij Meppen in Duitsland.

Een keer in DK overnacht bij een gesloten restaurant.

23 en 24 juli 2019 woensdag

We zijn gisteren in Denemarken gekomen via de brug vanaf Malmö.

Het valt ons op dat er zoveel “schitterende”huizen zijn. Dit zijn huizen met geglazuurde dakpannen. Groene, rode, blauwe en zwarte.

Wat hier ook zo mooi is, zijn de rieten daken met houten “kruizen” erop. Dit is waarschijnlijk om het wegwaaien van het riet en stro te voorkomen. Soms zit er een nieuwe laag stro op die niet netjes glad is, maar door elkaar gehusseld is. Daar liggen dan die oude kruizen weer op.

Vaak is het riet heel oud met mos erop en dan ligt er wel een nieuwe laag stro op de nok.

Het is prachtig weer. De zon schijnt volop en het koren staat er rijp en goudgeel bij. Een prachtig gezicht. Het landschap is zacht glooiend.

Het Dansk cykel & knallert museum was er leuk. Het Deense woord voor bromfiets is “knallert”. Leuk h?. In het verleden vervoerde ze de bierflesjes liggend in een krat op een transport fiets.

Als je nu niet weet wat je met je oude knopen kunt doen, kun je hier wel een idee krijgen. Een mooi mozaik of een vaasje met knopenbloemen maken.

Heel veel fietsen en knallerts. Bandenplaksetjes en nog heel veel meer. De man had maar een kwart van zijn voorraad tentoongesteld. Ook trouwens camera’s, naaimachines, filmprojectoren.

Daarna gingen we naar het Deens Traktormuseum. Dat ligt sowieso in de richting die we willen. Daar was heel veel te zien, en we waren precies op tijd om de stationaire motoren draaiend te zien en te horen. Oorverdovend. Troela en ik hebben lekker buiten gezeten en door het museum gelopen. Daar zag Jan de allereerste BMW motorblok voor een schip en voor een generator om stroom op te wekken. Vóór dat er ĂŒberhaupt auto’s en motoren gemaakt werden.

In DK en trouwens ook in N en S hebben we geen maĂŻs gezien! Wel heel veel andere granen dat prachtig goudkleurig in de zon stond te wuiven op de wind.

Er wordt hier nog volop gras gedroogd en gekeerd op het veld. Bij ons gaat het meeste meteen in de kuil.

We zitten nu op de boot van Gedser, DK naar Rostock, D. Daar zit stroom in de wand en kunnen we lekker de laptop opladen. Anders konden we nu geen blog maken. Morgen zijn we bij Ria en Norbert in Prenzlau, en dan zien we weer verder.

Nu aan de zuidkust van Zweden

20, 21 en 22 juli 2019

Een paar dagen niets van ons laten horen. We zijn lekker van midden Zweden naar het zuiden gereden. We zitten nu aan de kust bij Ystad. Dat is waar de Zweedse detectiveserie van Wallander zich afspeelt. We staan nu op een kleine camping zonder toeters en bellen maar wel met goed en schoon sanitair. Wat wil een mens nog meer. Het waait behoorlijk maar in de luwte van de bus is het goed te doen.

Zit nu lekker aan het tafeltje de blog te maken. Overigens, we hebben nog plaats voor ruim 500 foto’s. Die kunnen we waarschijnlijk nu niet opmaken, maar in de toekomst wel. Ze blijven voor ons staan. In elk geval dank aan de gulle gevers.

In de buurt van de Harley dealer zagen we dat de fabriek van Monark en Crescent bromfietsen nog steeds bestaat. Jan dacht dat dit al lang niet meer zo was. Ze maakten vroeger ook kunststof fietsen met kunststof frames en wielen. Maar die waren niet UV-bestending dus braken ze op een gegeven moment. Nu maken ze metalen fietsen.

Heel oude auto’s rijden hier op zondag in het wild rond. Leuk om te zien hoor.

Wij wisten niet dat de kleindochter van Tineke hier ook al een café heeft. En dat op die leeftijd!!!

Weer een hele rij brievenbussen. Wel 58 op een rij. Die zie je overal, maar deze waren wel in grote getale.

Eergisteren stonden we bij een boerderij annex katten hotel. Je zou hier kat willen zijn. Zo mooi was het ingericht voor de beestjes. Het stonk er niet! Het was er kraakhelder. Daar konden we ook douchen. Troela maakte kennis met het schrikdraad en daar was ze niet blij mee. Ze had er daarna ook veel respect voor. Ze hadden hier een ruimte onder de grond die vroeger, in de periode van vóór de koelkasten, voor de opslag van de weck etc. gebruikt werd.

We hebben allerlei waarschuwingsborden langs de weg gezien. Elanden, herten, rendieren, koeien. Maar we zagen ze nooit. Nu kwam er ineens een bord met overstekende zwijnen. Nieuw voor ons.

Omdat het nogal winderig is, zag je over de velden koren golvende bewegingen van het koren gaan. Op de foto is het niet te zien, maar het was wel heel bijzonder.

Eenmaal op de camping waar we nu staan zette Jan weer de luifel uit en vast. Door de wind viel de middelste steun er onder uit. Dan maar vastzetten met een klem. De volgende keer staat ie Ă©cht vast. Troela zit lekker bij mij op schoot terwijl ik aan het breien ben.

Morgen gaan we via de kust naar de brug bij Malmö naar Denemarken.

Dat is het dan weer voor nu. Tot de volgende keer.

Via het motormuseum

19 juli 2019

Na eerst weer eens getankt te hebben, zijn we richting Mölndal bij Göteborg gereden om daar naar een Harley Davidson dealer te gaan. Maar wat schetste onze verbazing: we kwamen langs een motormuseum in Svenljunga. Het Bynanders Motormuseum. Natuurlijk gingen we daar naar toe en het was zeer te moeite waard. Wat een trip door memory lane! Niet alleen hadden ze er heel veel oude Amerikaanse auto’s staan vanaf 1920 tot in de 60er jaren, ook de Aston Martin en de Volvo P1800 van James Bond stonden er. Alles was heel mooi gerestaureerd en opgepoetst.

Toen naar boven naar de 1ste etage en wat we daar zagen
.. motorfietsen uit onze jeugd. Alle merken die we maar konden bedenken maar ook merken waarvan wij nog nooit gehoord hadden. Ook oude Yamaha motoren uit ‘onze’ tijd. Alle soorten: crossmotoren; trialmotoren; racemotoren en gewone wegmotoren. Ook foto’s van oude bekenden, zoals Kent Anderson, Heikki Mikkola, Hakan Carlqvist, Torsten Hallmann, allemaal gasten die ik persoonlijk gekend heb en waar ik me ook leuke verhalen van herinnerde.

Jan zag er zijn oude bromfiets, een NSU Cavalino staan. Niet de zijne, maar wel het type. Ook een NSU Renmax. Jan had zelf ooit een NSU Max uit 1957. De Aermachhi zijn eigenlijk 2-takt Harleys toen Harley Davidson eigenaar was van Aermachhi.

We zijn er een paar uur blijven hangen.

En route zag Jan nog een oud gietijzeren fornuis, à la AGA, naast een tractor in een open schuur staan. Die moest natuurlijk ook op de foto. In het boek dat we gisteren kochten, wordt beschreven hoe je zo’n kachel kunt restaureren. Leuk om te zien. Zag er niet eens zo heel verroest uit.

Bij de Harley Dealer hebben we weer eens onze ogen uit gekeken naar alle modellen. Ze kosten ‘per maand’ maar tussen de €200 en €600. En dat 4 jaar en dan houd je nog een restschuld van 50% van de nieuwprijs. De duurste was ca. €40.000. Wel alles er op en eraan. Zo kun je ook een Harley rijden, maar je zit er wel heel lang aan vast.

Daar een Harley belletje en een metalen HD embleem van de dealer gekocht en contant afgerekend!

We waren het wel zat nu en gingen gauw een plekje zoeken. We staan nu op een camperplaats bij een oud slot bij Tjolöholm aan de kust.

Van Stenstorp AGA Museum naar Kulltorp

18 juli 2019

Van Stenstorp naar Anderstorp.

Allereerst begon de dag weer met een blauwe lucht. Na het ontbijt zijn we een paar kilometer naar het AGA Museum gereden, waar we nog het staartje van de lezing door de kleinzoon van de uitvinder konden beluisteren. Weliswaar in het Zweeds, maar dat mocht de pret niet drukken.

Gustaf DalĂ©n heeft zoveel totaal verschillende uitvindingen gedaan in het begin van de 20ste eeuw. Vele ervan gebruiken we heden ten dage nog steeds. Hij is de uitvinder van het carbid gas (acetyleen gas) en ook van de cilinders ervoor. Tijdens een test verloor hij het zicht uit beide ogen, maar ondanks dat bleef hij positief. “Var optimist” was zijn motto. Hij vond o.a. de spiegels uit voor telescopen die ook in de Apollo vluchten in de 60-jaren gebruikt zijn . Mind you, hij stierf in 1937 dus hij was zijn tijd ver vooruit.

Zijn Nobelprijs winnende ontwerp was de automatische vuurtorenverlichting. Daarmee heeft hij heel veel levens bespaard. Couveuse, hart/longmachine, beademingsapparatuur, maar ook filmprojectors, radio’s, tv’s en platenspelers, maar ook die konden opnemen. De lenzen voor de vuurtorens, een automobiel (die werd in Berlijn geproduceerd). Zie de lijst die in de foto staat.

Voor ons privé van belang was het AGA fornuis dat hij aan het einde van zijn carriÚre uitvond. Dat fornuis vierde precies vandaag het 90 jarig bestaan. Vandaar de lezingen.

De andere lezing was door een van geboorte Nederlandse auteur, Christine Koele, over o.a. de geschiedenis van het gietijzeren AGA fornuis. Ook noemde ze de andere merken zoals Rayburn en Husqvarna. Ze had in het Zweeds een boek geschreven waarin ook veel recepten staan. Natuurlijk hebben we dat aangeschaft.

Ze schreven: “AGA spisen Ă€r inte en produkt - det Ă€r en livsstil” (een AGA is geen product maar een levensstijl).

Mick Stomp van het AGA huis heeft een tas gedoneerd aan het museum. De koektrommel van 4 jaar geleden staat mooi in de vitrine. De mini-stroopwafeltjes vielen in de smaak.

Van de vele uitvindingen heb ik foto’s gemaakt en die met Photogrid samen op een paar plaatjes gezet. Het was leuk om met de kleinzoon van de uitvinder te spreken. Hij was speciaal voor deze dag vanuit de omgeving van Stockholm naar Stenstorp gekomen.

Daarna ging de reis naar ons andere interessegebied. De motorracerij. Op naar het circuit van Anderstorp. Maar dat was een behoorlijke tegenvaller. Een verlopen zootje. Maar misschien is het er wel leuk als er races zijn. In juli zijn er geen activiteiten.

En weer staan we bij een kerk. Dat is voor ons toch een ‘veiliger’ plek dan gisteren bij het sportveld. Daar kwamen op tij en ontij jongelui met hun auto’s en brommers over het parkeerterrein ‘crossen’. Ze zijn hier niet anders dan bij ons.

Veel plezier met het lezen en het bekijken van de foto’s.


Van gisteren naar Stenstorp

Woensdag 17 juli 2019

Prachtig weer. Blauwe lucht met allerlei mooie wolken.

Zoals we gisteren al schreven, staan we weer bij een kerk en die was open. Een mooie, rijke kerk. In het park/begraafplaats stonden hele bijzondere bomen. Met name een sering die een paar keer om zijn as gedraaid is. Ook stonden er heel veel hele oude essenbomen waar wel duizenden bijen en hommels zich aan de bloesem te goed deden.

De huizen zijn hier rood, net als de hekken en het asfalt. De huizen zijn van hout. Ook de nieuwe. Ze zijn van boomstammen en ook van planken. Dat wat wij blokhutten noemen.

De post bezorgd de brieven niet bij de huizen in het achterland. De brievenbussen staan aan de rand van de doorgaande weg. Onder een leuk afdak. Grappig om te zien. Men moet dus zelf de post daar gaan halen.

We zijn nu is het gebied waar het rode houten souvenir paard van Zweden vandaan komt. Darlana, zo heet dit gebied. Het is net zoiets als de Volendammer klederdracht die voor Nederland staat.

Zoveel wind als er gisteren was, zo vlak zijn de meren nu. Geen zuchtje wind. Lekker warm weer. Fijn om te rijden.

We reden nog een heel stuk op route 66 en later de 26. Langs deze waren veel ‘cable barriers’ in plaats van vangrails. In de motorwereld worden dat ‘eiersnijders’ genoemd. Als je de foto ziet, weet je waarom.

Uiteindelijk zijn we in Stenstorp aangekomen waar het AGA museum is van de uitvinder van de AGA. Morgen gaan we daar op bezoek. Het blijkt dat morgen, 18 juli 2019, de 90ste verjaardag van die uitvinding te zijn. Feestje? Wij hebben kleine stroopwafeltjes bij ons om te trakteren.

Gustaf Dalén heeft heel veel uitvindingen gedaan. Niet alleen het fornuis, maar zijn belangrijkste uitvinding, waarvoor hij een Nobel Prijs heeft gekregen, was het automatische vuurtorenlicht op carbid/acetyleen gas. Kijk maar eens op de website van het museum. Trouwens ook de eerste hart/long machine, de couveuse, bloadlaboratorium-apparatuur, en nog heel veel meer. De website is: www.dalenmuseet.se

Vanavond hebben we lekker spek- en kaas pannenkoeken gegeten. Smaakte best.



Van Noorwegen naar Zweden

Ik heb in Lom nog twee foto’s gemaakt van de staafkerk. Een keer in de avond en een keer in de ochtend. Een wereld van verschil in kleur.

“Als de engelen reizen, schijnt de zon”, is een goed Duits spreekwoord. En de zon schijnt! Hoewel het nu tegelijkertijd ook regent. Het is dus “kermis in de hel”. Onderweg een paar buitjes, maar wel hele donkere wolken. Zonnebril op, zonnebril af.

Vlak bij Lillehammer was er een tunnel van 3.9 kms. De tweede langste tot nu toe. We rijden nu richting Hammar. Hier in de buurt heeft Kees Verkerk, onze schaatsgrootmeester uit de 60-jaren een camping. We zoeken hem niet op maar gaan ergens onderweg een plekje zoeken om lekker te overnachten.

We wilden de snelwegen vermijden, maar op de een of andere manier komen we toch weer steeds op de autoweg E6 terecht. Is maar een 2baans weg, maar wel veel verkeer. Wij houden meer van de rustige wegen. We hebben geen haast. Vanaf de zijweg zagen we wel de tunnel die bij de ‘snelweg’ hoorde, maar niet voor ons!

Na Hammar een plekje ge vonden bij de kerk van Vang. Het was me er een drukte van belang want er lag een hele grote begraafplaats bij en de graven werden er heel goed verzorgd. Het regende een beetje wel en een beetje niet. Toch maar in de bus bleven zitten tot we naar bed gingen. Goed geslapen.

Onderweg hebben we bij een stop wat mos geplukt voor mooie kerststukjes. Het lijkt op IJslands mos maar dan net even anders. Ook nog 2 dennenboompjes uitgegraven. Er staan twee foto’s met een dennenboompje . Ze lijken op elkaar maar zijn toch net even anders.

Na een poos in Zweden aangekomen. En daar reden we op Route 66. Ook hier een mooie route maar toch heel anders dan die in de VS. Grote omleidingen vanwege uitbreiding van het vliegveld in de buurt. Daarom moesten we ook over gravelwegen. Onze eerste onverharde weg in Zweden en er zullen er nog gerust meer komen. Het is opvallend dat de nieuwere wegen rode asfalt hebben. Net als de huizen die hier vaak rood zijn.

Ook nu staan we weer bij een kerk. Eerst zochten we een plekje aan het meer maar de wind was veel te hard dus zijn we weer het binnenland ingeslagen. Bij de kerk is ook een kleine supermarkt en daar heb ik wat boodschappen gedaan. Voor Troela een varkensoor gekocht. Dat was smullen. Daarna lag ze als de prinses op de erwt op mijn stoel met kussen en wel.

Op een gegeven moment kwamen we de eerste “loppis” tegen. Een soort kringloopwinkel. Die zie je hier veel. Twee kruskavels, 4 linnen theedoeken, een linnen tafelkleedje en een lange lepel voor in de bus om de gin&tonic door te roeren. Een leuke spraakzame vrouw die het geen probleem vond dat we met Euro’s betaalden. Zij ging ook nog reizen dus dat kwam goed uit.

We vroegen haar waarom het zo druk was in het plaatsje ervoor. Dat was vanwege een dansfestival dat 5 dagen duurt. Er waren namelijk heel veel van die oude Amerikaanse grote auto’s.

Een verkeerslicht in the middle of nowhere. Om over een smalle brug te kunnen.

Voor de mensen met zorgen onder ons, heb ik de foto geplaatst met de ‘silver lining on the cloud’. (Elke wolk heeft een zilveren randje)

Zo dit is het weer. Tot de volgende keer.